-
1 satio [1]
1. satio, āvī, ātum, āre ( vom Adi. *satius zum St. sati –; vgl. satis), zur Genüge anfüllen, satt machen, sättigen, I) eig.: u. übtr.: 1) eig.: mit Speise u. Trank, turtures, Colum.: agnos, Lucr.: se, Plin.: satiati canes sanguine erili, Ov.: satiatus vultur humano corpore, Plin.: satia te sanguine, quem sitisti, Iustin.: cibus, quem occuparunt, satiat, sättigt zur Genüge, Curt. – 2) übtr.: a) v. Befriedigung körperlicher Bedürfnisse, sättigen = befriedigen, stillen, desideria naturae, Cic.: famem, Ov.: sitim, Mart. – b) v. Farben, sättigen, color Tyrius pelagio satiatur, Plin. – c) vom hinlänglichen Düngen des Ackers, sättigen, solum stercore, Colum. u. Plin. – d) von anderen Dingen, terra satiata, mit Wasser gesättigt (Ggstz. arida), Sen.: ignes satiantur odoribus (i.e. ture), Ov.: loca (aegra) oleo, recht einschmieren, Veget. – II) bildl.: 1) = sättigen, hinlänglich stillen, befriedigen, ex longa fame se auro, Curt.: aviditatem legendi, Cic.: animum, Cic.: mentem oculosque alcis non sanguine et vulneribus suis, Cic.: oculis non satiari posse, sich nicht satt sehen können, Sen. rhet.: u. so nequaquam se esse satiatum, habe sich nicht satt gesehen, Cic.: Romanus satiatus somno, der hinlänglichen Schlaf genossen hat, Liv.: satiatum esse prosperis adversisque, Glück und Unglück im vollsten Maße genossen haben, Tac. – 2) bis zum Überdrusse sättigen, mit Überdruß erfüllen, übersättigen, im Passiv = etwas satt haben, überdrüssig sein, numerus agnoscitur, deinde satiat, Cic.: assiduo satiatus aratro, der sich satt u. müde gepflügt hat, Tibull.: vitā satiatus (lebenssatt, -müde) et senectute confectus, Lact.: m. Genet., cum satiata ferinae dextera caedis erat. Ov. met. 7, 808: satiatus et aevi et decoris, Sil. 16, 604.
-
2 satio
1. satio, āvī, ātum, āre ( vom Adi. *satius zum St. sati –; vgl. satis), zur Genüge anfüllen, satt machen, sättigen, I) eig.: u. übtr.: 1) eig.: mit Speise u. Trank, turtures, Colum.: agnos, Lucr.: se, Plin.: satiati canes sanguine erili, Ov.: satiatus vultur humano corpore, Plin.: satia te sanguine, quem sitisti, Iustin.: cibus, quem occuparunt, satiat, sättigt zur Genüge, Curt. – 2) übtr.: a) v. Befriedigung körperlicher Bedürfnisse, sättigen = befriedigen, stillen, desideria naturae, Cic.: famem, Ov.: sitim, Mart. – b) v. Farben, sättigen, color Tyrius pelagio satiatur, Plin. – c) vom hinlänglichen Düngen des Ackers, sättigen, solum stercore, Colum. u. Plin. – d) von anderen Dingen, terra satiata, mit Wasser gesättigt (Ggstz. arida), Sen.: ignes satiantur odoribus (i.e. ture), Ov.: loca (aegra) oleo, recht einschmieren, Veget. – II) bildl.: 1) = sättigen, hinlänglich stillen, befriedigen, ex longa fame se auro, Curt.: aviditatem legendi, Cic.: animum, Cic.: mentem oculosque alcis non sanguine et vulneribus suis, Cic.: oculis non satiari posse, sich nicht satt sehen können, Sen. rhet.: u. so nequaquam se esse satiatum, habe sich nicht satt gesehen, Cic.: Romanus satiatus somno, der hinlänglichen Schlaf genossen hat, Liv.: satiatum esse prosperis adversisque, Glück und Unglück im vollsten Maße genossen haben, Tac. – 2) bis zum Überdrusse sättigen, mit————Überdruß erfüllen, übersättigen, im Passiv = etwas satt haben, überdrüssig sein, numerus agnoscitur, deinde satiat, Cic.: assiduo satiatus aratro, der sich satt u. müde gepflügt hat, Tibull.: vitā satiatus (lebenssatt, -müde) et senectute confectus, Lact.: m. Genet., cum satiata ferinae dextera caedis erat. Ov. met. 7, 808: satiatus et aevi et decoris, Sil. 16, 604.———————— -
3 satio
1.sătĭo, āvi, ātum, 1, v. a. [satis], to fill, satisfy; to sate, satiate with food (class.; esp. freq. in the trop. sense; syn. saturo).I.Lit.:B.satiat semimodius cibi in diebus singulis vicenos et centenos turtures,
Col. 8, 9, 3:se (orca),
Plin. 9, 6, 5, § 14:desideria naturae,
to satisfy, appease, Cic. Fin. 2, 8, 25:sitim,
Mart. 6, 35, 5:famem,
Ov. M. 11, 371.—In part. perf.:satiati agm ludunt,
Lucr. 2, 320:canes sanguine erili,
Ov. M. 3, 140:vultur humano cadavere,
Plin. 30, 10, 27, § 92.—Transf., in gen., to fill sufficiently; to saturate, impregnate, furnish [p. 1633] abundantly with any thing (not anteAug.):II.solum stercore,
Col. 2, 10, 23; Plin. 19, 8, 42, § 148:parietem palea, Petr. poët. 135, 8, 8: Tyrium colorem pelagio,
to saturate, Plin. 9, 38, 62, § 135:fretum aquis,
Ov. M. 8, 836; so,Nilum,
Plin. 5, 9, 10, § 51:odoribus ignes,
Ov. M. 4, 758:robora Dalmatico lucent satiata metallo,
Stat. S. 1, 2, 153:lumine Phoebi,
Mart. 8, 36, 9.—Trop., to still, satisfy, content; to glut, satiate a desire (in a good or bad sense):B.in ejus corpore lacerando ac vexando cum animum satiare non posset, oculos paverit,
Cic. Phil. 11, 3, 8:explere bonis rebus satiareque,
Lucr. 3, 1004:neque enim expletur umquam nec satiatur cupiditatis sitis,
Cic. Par. 1, 1, 6; id. Part. 27, 96:libidines,
id. Rep. 6, 1, 1; cf.in the foll: populum libertate,
id. ib. 2, 28, 51:funeribus,
id. ib. 2, 41, 68:aviditatem legendi,
id. Fin. 3, 2, 7; cf. id. Rep. 2, 1, 1:satiari delectatione non possum,
id. Sen. 15, 52:nec satiare queunt spectando corpora coram,
Lucr. 4, 1098; Quint. 2, 4, 5:cum satiaverit iram,
Ov. Tr. 3, 8, 19:cor,
id. M. 9, 178:oculos amore,
Prop. 2, 16, 23:lumina longo visu,
Stat. S. 4, 6, 34.—In part. perf.:satiatis et expletis jucundius est carere quam frui,
Cic. Sen. 14, 47:ait se nequaquam esse satiatum,
id. Verr. 2, 4, 28, § 65:satiatus somno,
Liv. 2, 65:satiatus poenā,
id. 29, 9 fin.:suppliciis satiati nocentium,
id. 8, 20:libido mentis satiata,
Cat. 64, 147:ira satiata caedibus,
Luc. 7, 803:patrum cognitionibus,
Tac. A. 1, 75:heu nimis longo satiate ludo,
Hor. C. 1, 2, 37.— Poet. with gen. (on account of satis, or also in analogy with expletus):cum satiata ferinae Dextera caedis erat,
Ov. M. 7, 808:satiata sanguinis hasta,
Sil. 4, 437:satiatus et aevi Et decoris,
id. 16, 605.—In partic., subject., to overfill, cloy; to satiate, disgust; pass., to be cloyed, wearied, disgusted with a thing (rare but class.; cf.a.satias, II., and satietas, II. B.): secretae (figurae) ut novitate excitant, ita copia satiant,
Quint. 9, 3, 5:primum numerus agnoscitur, deinde satiat,
Cic. Or. 64, 215:horum vicissitudines efficient, ut neque ii satientur, qui audient, fastidio similitudinis, nec, etc.,
id. de Or. 3, 50, 193 (cf. id. ib. 2, 41, 177:similitudinis satietate defatigetur, v. satietas, II. B.): agricola assiduo satiatus aratro,
Tib. 2, 1, 51:senem et prosperis adversisque satiatum,
Tac. H. 3, 66:(Domitianus) secreto suo satiatus,
id. Agr. 39 fin. — Hence, advv.: *sătĭanter, sufficiently, to satiety (syn.:b.ad satietatem, affatim): equi satianter pasti,
App. M. 7, p. 195, 6.—sătĭātē, sufficiently, to satiety (postAug.):2.tilia ignis et aëris habendo satiate atque umoris temperate,
Vitr. 2, 9 med. (cf. satietas, I.):eadem dicere,
Arn. 6.— Sup.:cetera Hermippus satiatissime exhibebit,
Tert. Anim. 46:sentire,
Aug. de Mus. 4, 14.sătĭo, ōnis, f. [1. sero], a sowing, a planting (syn. sementis), Cic. Verr. 2, 3, 47, § 112; Varr. R. R. 1, 39, 1; Col. 2, 9, 6; 3, 14, 2; 11, 2, 80; Liv. 32, 34; Verg. G. 2, 319 al.—In plur., sowed fields, cultivated lands, Cic. Verr. 2, 3, 15, § 38; Vulg.Ecclus. 40, 22. -
4 satio
I āvī, ātum, āre [ satis ]1) кормить досыта, насыщать ( agnos Lcr)2) утолять (famem O; sitim M; iracundiam suam Pt); удовлетворять ( desideria C)3) напитывать, поливать ( terra satiata Sen); хорошо удобрять (solum stercore Col, PM)4) надоедать, наскучить, утомлятьII satio, ōnis f. [ sero II \]1) сеяние, сев C; посадка V, L2) pl. посевы, засеянные поля Sen; насаждения Col, Pall
Перевод: со всех языков на все языки
со всех языков на все языки- Со всех языков на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский